d'n HaDeejer juli 2024

d’n HaDeejer - 35 Regisseur Anneke Schröder (61) uit Mierlo, ‘tekent’ in to- taal voor de achtste (maar nu de laatste) keer voor de regie van de grote productie. Na haar opleiding aan de theater- school in Kampen was ze onder andere betrokken bij het openluchttheater in Someren en keek ze altijd al uit naar de voorstellingen van de Kersouwe, het mooie theater met een grote enthousiaste spelersgroep. Theater in de buitenlucht heeft haar voorkeur, want ze is een echt ‘buitenmens’. Speler Jan van Gisbergen (62) woont al lang in HaDee, maar komt oorspronkelijk uit Hilvarenbeek. Hij doet al vanaf 2003 mee met de grote producties en begon als figurant, min of meer als grap samen met zijn buurman. “Zonder of met tekst, grote of kleine rol, mij maakt het niet uit. Je inleven in een rol, dat vind ik mooi.” Jan werkt in het dagelijks leven bij Agrifirm in Veghel als voedings- deskundige en maakt recepten voor varkensvoer. Titel ‘Code rood’ verwijst naar een alarmfase. Anneke: “Wat zijn we toch aan het doen als mensheid? We verstaan elkaar niet meer, letterlijk en figuurlijk. We hebben zo snel een oordeel klaar. En dan komen we in zwaar weer, met ongenuanceerde meningen. Wij kunnen als mens zelf actie ondernemen, nu het nog niet te laat is, richting onszelf, de ander, de natuur en noemmaar op. In ‘Code Rood’ proberen we gezicht te geven aan de verschillende visies, leefwijzen en meningen. Het eerste deel van de voorstelling zoemt in op drie gezinnen en de wereld waarin ze leven. Het tweede deel speelt zich af op de puinhopen die we zelf gecreëerd hebben, de rotzooi letterlijk en figuurlijk.” Jan: “Er ontstaat chaos, tegenstand en beweging. Om uiteindelijk hoopvol af te sluiten, dat wel, en dit keer gaat er niemand dood.” Andere opzet Auteur van het stuk is Corinne Heyrman, een Vlaamse jonge schrijfster die nu in Eindhoven woont. In haar tek- sten zitten allemaal lagen. Anneke wilde het dit keer op een vernieuwende manier aanpakken. Waarom? “Om ruimte te krijgen en niet alles dicht te tim- meren, zodat er gelegenheid was voor de groep om tek- sten, muziek enzovoorts later nog in te vullen. Er zijn veel ideeën aangedragen, het is mijn taak om te bewaken dat het verhaal niet alle kanten opgaat.” Jan: “We laten din- gen zien bij de repetitie, als we iets bedacht hebben, en dat beoordeelt Anneke. Ze geeft je vrijheid, maar houdt de touwtjes in handen. Spelers zijn ook zelf verantwoor- delijk voor hun kleding deze keer.” Anneke laat wel alle aanpassingen, ter ‘goedkeuring’ aan de auteur van het stuk lezen. Resultaat Voor Anneke is het de eerste keer dat ze op deze manier werkt. “Het maakproces is nog interessanter dan anders, spelers ontwikkelen zich door te werken met andere spelers en samen groeien we naar het eindresultaat toe.” Jan: “Tot nog toe zijn alle aanpassingen verbeteringen. Iedereen is bij het proces betrokken, ook mensen die aan het decor werken. In het begin zagen sommigen beren op de weg, later werd iedereen enthousiast.” Anneke vult aan: “Er zijn veel ideeën aangeleverd voor muziek, decor en teksten geschreven. Pas bij de generale repetitie is het stuk klaar.” Bijzonder Het is opmerkelijk dat de mensen in het stuk geen namen hebben. “Ze heten ‘de man in de hut’ of ‘de mensen van daar’, ‘de mensen van beneden’ of ‘de man met de ezel’. Deze laatste figuur is gebaseerd op een persoonlijke ontmoeting, die ik fietsend langs de Maas had met een man uit Den Haag, met een ezel uit Uden. Hij maakte een voettocht naar Rome en ik was benieuwd naar zijn innerlijk motief,” aldus Anneke. ‘Ze geeft je vrijheid, maar houdt de touwtjes in handen’