d'n HaDeejer november 2024

d’n HaDeejer - 9 RECHERCHE In 1988 werd de politiepost ondergebracht bij Schijndel. Hans had inmiddels een recherche-opleiding gedaan en werd rechercheur. Als lid van het Regionaal Recherche Team was hij betrokken bij verschillende moordzaken en een grote drugszaak. In 1994 vond een reorganisatie plaats bij de politie en werd hij in de Graafsewijk in Den Bosch ge- plaatst. “In die tijd hebben we veel drugspandjes opgerold. We moesten soms heel inventief zijn. Eén keer zijn we bij- voorbeeld in een vissersbootje op de Aa gaan zitten om een zaak op te lossen. Zo bedachten we elke keer iets nieuws.” Hans gaf ook regelmatig presentaties op scholen. “Ik had dan een ongeladen pistool bij me dat ik liet zien. “Eén keer vertelde een jongetje enthousiast dat zijn vader ook zo’n pistool had. Ik vroeg hem of zijn vader ook bij de politie werkte, maar dat was niet het geval. Tja, daar zijn we toch maar even achteraan gegaan.” Ook leidde hij projecten op scholen. “Ik gaf de leerlingen allemaal verschillende rollen: de een was een boef, de andere een advocaat en weer een andere de politieagent. Dan gingen we de wijk in en moes- ten ze dingen opsporen en buurtonderzoek doen.” RELLEN IN DE GRAAFSEWIJK In de tijd dat Hans buurtcoördinator was van de Graafse- wijk, stond hij altijd dicht bij de mensen. Van zijn vroegere collega Frans van der Steen leerde hij dat je overal in de wijk contacten moet hebben. “Daar hebben we veel mee op kunnen lossen. We konden de kleur van de wijk pakken en samen met de bewoners dingen voor elkaar krijgen.” Toch is Hans ervan overtuigd dat de politie niet overal aan te pas hoeft te komen. “Mensen hebben ook een groot zelfoplos- send vermogen.” Een moment dat veel indruk op Hans heeft gemaakt, speelde zich af in het jaar 2000. Het liep toen helaas toch uit de hand in de Graafsewijk; het begon met een burenruzie en er ontstond een hevige vechtpartij met de politie. “Later bij de Bloedbank escaleerde het hele- maal, ook omdat de wedstrijd van FC Den Bosch niet door- ging. Er kwamen mensen kijken die later zelf mee gingen vechten. We moesten de burgemeester en de rechter com- missaris beschermen. Jonge collega’s trokken hun vuurwa- pen; gelukkig konden we voorkomen dat ze gingen schieten. Er stonden ook een heleboel kinderen te kijken. De rellen duurden drie dagen en hadden een hele grote impact.” In die tijd was er nog veel minder sprake van slachtofferhulp en het bespreken van ervaringen. “We regelden het samen. We haalden ook veel grappen uit met elkaar. En als we iets opgelost hadden, werd dat gevierd.” MOBIELE EENHEID Hans heeft altijd gebruikgemaakt van de kansen die hij kreeg om zich verder te ontwikkelen. Zo deed hij een op- leiding tot leidinggevende, was hij lange tijd hulpofficier van justitie en zat hij wel eens in het panel van het TV-pro- gramma ‘Opsporing verzocht’. Ook werkte hij mee aan het mogelijk maken van aangifte doen via internet en werkte hij vanaf 2005 in het team Conflict- en Crisisbeheersing. “Ik was daar verantwoordelijk voor de mobiele eenheid, de aanhoudingseenheid en explosieven.” Vanaf dat moment sliep Hans altijd met de telefoon naast zich. In 2016 vond opnieuw een reorganisatie plaats: men ging van regionale politie naar nationale politie. “Ik kwam toen in Eindhoven terecht, in een team van 15 mensen. De ME werd veel inge- zet in Oost- Brabant en de rest van het land.” PENSIOEN En nu is het dan tijd voor pensioen. Hans denkt dat hij zijn collega’s het meest gaat missen. “Ik heb altijd fijn samenge- werkt met mensen die hart voor de zaak hadden en ervoor gingen.” Bang dat hij in een gat zal vallen, is hij niet. “Onze week zit vol. Ivonne en ik zijn oppas voor onze kleinkinderen en ook allebei mantelzorger. Verder ben ik al 26 jaar secretaris in het bestuur van zaalvoetbalvereniging Heeswijk-Dinther- Loosbroek en wil ik misschien mijn hobby accordeon spe- len weer gaan oppakken.” Ook overweegt hij om als vrijwil- liger iets bij de politie te gaan doen. “Misschien ga ik helpen in een cold case team, of lesgeven of projecten draaien. Maar daar ga ik nog even over nadenken.”