d'n HaDeejer december 2024

MARJON. NAAM MARJON VAN PINXTEREN VAN ORIGINE LOOSBROEKSE RELATIE JA BEROEP LEERKRACHT TIJD TEKORT GOED IN BEGELEIDEN ZINGEN SERIEUS EN MET EEN KNIPOOG STEMSOORT ALT Van lesgeven naar ondersteunen en vooral veel zingen Marjon van Pinxteren (62) is van oorsprong een Loosbroekse, die al weer zo’n kleine dertig jaar in HaDee woont. Tussendoor maakte ze ‘uitstapjes’ naar het buitenland en andere plekken. Onderwijs en muziek maken een groot deel uit van haar leven. Tekst Thea van der Doelen Fotografie Eefje Voets Vormgeving Collette Bosch Na de havo in Veghel gaat ze naar de sociale academie in Eindhoven. Waar ze de kans krijgt om stage te lopen in de sloppenwijken in Lissabon. En later ook bij Stichting Ons Dorp in HaDee. “Gaandeweg kwam ik erachter, dat ik lie- ver met kinderen, dan met volwassenen werk.” De over- stap naar de pabo in Den Bosch blijkt een goede beslis- sing. “Ik denk dat mijn tante Tonnie, die in het onderwijs zat, mij achteraf gezien in deze richting heeft gestuurd.” Londen Onvoorstelbaar nu, maar na haar opleiding lagen de banen zeker niet voor het oprapen. Ja, een vacature voor acht uur per week, verdeeld over vier dagen, om les te geven aan Joegoslavische kinderen. Daar kwamen 85 reacties op. “Dat heb ik niet gedaan, want met zo’n ongunstige urenverdeling is het lastig om een andere baan te vinden. Vervolgens heb ik lang als invalkracht gewerkt en daarnaast nog in de horeca. Toen kwam mijn moeder met een advertentie aanzetten, waarin ze mensen vroegen in Londen. Ik werd aangenomen, samen met een andere leerkracht uit Utrecht. Nadat we eerst een week uitleg kregen over de taal en het onderwijssysteem (primary education), vertrokken we naar Engeland om te gaan werken in de Londense wijk East End. Er zaten twee witte meisjes in de klas en verder allemaal kinderen met een Aziatische achtergrond. ‘Klein Bombay’ werd de wijk genoemd. Alles ademde daar de Aziatische sfeer: de school, de wijk, de win- kels. In die twee jaar daar heb ik veel geleerd.” Ruim tien jaar later is ze nog een keer teruggegaan. In de hal van dat oude Victoriaans gebouw, waar ze les had gegeven, trof ze een ex-collega die haar herkende als ‘The girl with the bike’. Hij had nooit begrepen waarom zij het durfde om zonder helm en andere bescherming dagelijks naar school te fietsen. Bijlmer “Terug in Nederland kon ik voor een jaar gaan werken op een school in de Bijlmer in Amsterdam. Ik woonde in het appartementje van een nichtje dat tijdelijk in Saoedi- Arabië verbleef. Later huurde ik een woning in HaDee en reisde dagelijks heen en weer met de trein. Geluk- kig kon ik daarna aan de slag in Schijndel, waar ik op twee verschillende basisscholen werkte. Onder andere als adjunct-directeur, maar mijn opleiding tot directeur maakte ik niet af, omdat ik het rechtstreekse contact met de leerlingen miste.” Stichting Stroomm Na Schijndel begint Marjon in Haaren in een nieuwe functie als intern begeleider waarbij ze ook deels lesgeeft. Deze school is samen met nog 14 andere openbare basisscho- len in de regio onderdeel van onderwijsorganisatie Stichting Stroomm. “Deze functie past beter bij me. Je houdt in de gaten wie extra aandacht en zorg behoeft en bewaakt de kwaliteit van het onderwijs. d’n HaDeejer - 7