d'n HaDeejer maart 2025

d’n HaDeejer - 21 Sterke band “Naast de lichamelijke en medische zorg is er ook veel tijd voor persoonlijke aandacht. Na de ochtendzorg neem ik vaak de tijd om even bij een gast te gaan zitten om persoonlijke zorg te geven. Ik probeer in mijn contact met de gast te ontdekken hoe iemand heeft geleefd, voordat hij of zij ziek werd. Soms mag je heel dichtbij komen. Je leert iemand intens kennen. Dat helpt in het bieden van passende zorg. Het meeste indruk maakte een gast op me, die aanvankelijk niet openstond voor zorg. Door de gesprekken die ik met haar had, kreeg ik voor elkaar wat collega’s niet lukte. Het was zowel fijn voor haar als voor mij. Toen ik rond kerst een weekje vrij had, bedankte ze me persoonlijk voor wat ik voor haar gedaan had. Ze voorspelde dat ik haar niet meer zou zien. En dat gebeurde. Halverwege mijn vakantie kreeg ik een telefoontje van een collega dat mevrouw was ingeslapen. Dat raakte me. Zoals het elke keer veel indruk maakt, als we een overledene uitgeleide doen. In het bijzijn van familie brengt een van de collega’s van het hospice een laatste groet. We verwoorden dan vaak écht de diepste gevoelens van een gast, omdat zij die tijdens de zorg aan ons toevertrouwen. Dat is elke keer weer indrukwekkend.” En verder na deze ervaring? “Ik wil nog een Hogere Beroepsopleiding gaan doen en de kennis en ervaringen die ik nu in het hospice opdoe wil ik delen met andere studenten en zou die mee willen nemen naar het ziekenhuis. Daar zijn we erg gericht op het beter maken van mensen, maar soms is het ook goed zo. Zeker als de cliënt dat zelf ook zo ziet. Je hoeft niet altijd mensen beter te maken. Ik zou uiteindelijk in het ziekenhuis willen werken, maar denk dat palliatieve zorg ook nog op mijn carrièrepad gaat komen.” “Ik praat er niet veel over met vrienden en vriendinnen. Ze denken dat ik alleen maar billen was. Maar het werken in een hospice is heel veel méér. Al tijdens mijn middelbare schooltijd wist ik dat ik in de zorg wilde werken. Niet dat ik een voorbeeld in mijn directe omgeving had, behalve een tante die in de zorg werkt. Ik ben een zorgzaam type en vind het fijn om voor mensen te zorgen. Tijdens de open dagen raakte ik geïnteresseerd in verpleegtechnische handelingen en het ziekenhuis trok me. Zo kwam ik ruim drie jaar geleden op het Koning Willem I College terecht en hoop ik aan het einde van dit schooljaar af te studeren als mbo-verpleegkundige.” Palliatieve zorg “In de eerste jaren heb ik stage gelopen in de psycho- geriatrische zorg, het ziekenhuis en de thuiszorg. In mijn derde jaar deed ik het keuzedeel palliatieve zorg. Aan de slag met vragen als: hoe ga je om met iemand die komt te overlijden, hoe ga je om met de naasten? Ik leerde veel over communicatie met iemand die terminaal is. Wat zie je aan de buitenkant? Wat gebeurt er aan de binnenkant? Ik was daar zo door geraakt, dat ik me er verder in wilde verdiepen. Na een open sollicitatie kon ik in september afgelopen jaar beginnen met mijn afstudeerstage bij het Anna Hospice.” Aantrekkelijk werk “Ik vind het prachtig werk met gasten die bij ons komen in de laatste drie maanden van hun leven. Het Anna Hospice biedt passende zorg in de periode tot het overlijden. Het is zo’n warme en liefdevolle zorg. Vaak vragen mensen aan me of het niet moeilijk is om in een hospice stage te lopen. Dat vind ik eigenlijk niet. Als je er zelf terecht komt, zou je ook graag met zoveel zorg en aandacht begeleid willen worden.” Iris vertelt verder: “Het Anna Hospice is heel sfeervol. Het is huiselijk ingericht. We verzorgen maximaal acht gasten tegelijkertijd. Vaak wordt ook gezegd: ‘Dat je dat op zo’n jonge leeftijd al kan!’ Ik vind het mooi om te doen. Het bieden van de zorg aan terminale mensen zit in me, denk ik. Je bent er voor de gast, maar ook voor de familieleden. Meestal zijn er mantelzorgers, die al langere tijd thuis zorg moeten bieden en nu in het hospice de zorg aan ons over kunnen laten. Ze komen weer in hun eigen rol als partner, zoon of dochter. Er is ruimte voor eigen verdriet om de naaste die ze los moeten gaan laten. Dat proces mee begeleiden, dat is heel dankbaar werk, waar ik van geniet.” ‘Het is zo mooi daar, het is zo’n warme en liefdevolle zorg’